τα σώματα των ζωντανών καίγονται ευκολότερα στην έξαψη της κλίνης τα κόκκαλα στραβώνουν καθώς σωριάζονται σιγά σιγά στον πάτο. μουρμουρητά σαν από λίμνες καμένη σάρκα σαστισμένη αίμα θνητών. στάχτη πάνω στη στάχτη που βουλιάζει γίνεται λίπασμα λάσπη για το μέλλον. τα σώματα των ζωντανών κοιμούνται στην ομίχλη γεμίζουν μάτια κι έπειτα γέρνοντας αδειάζουν τη…
η φυσαρμόνικα σου λένε, ξέχνα την τη φυσαρμόνικα, ποιος παίζει τώρα τέτοια πράγματα, κι εξάλλου ερασιτέχνης ήτανε, και μάλιστα στην Κατοχή. έχεις σωρούς φωτογραφίες. τα ρούχα του. και τα παπούτσια τα καφέ. εγώ επιμένω για τη φυσαρμόνικα. τον έμαθαν παιδί στη Λήμνο οι Γερμανοί -ήτανε, λένε, ο χαϊδεμένος τους. κι έπαιζε κάτι σκοπούς…
Μικρό χωνευτικό ποίημα για τον Φορ …ο καρχαρίας Φορ λιμπίζεται σκίζει τα νερά ένα κοπάδι ψάρια χώνεται στο ανοιχτό του στόμα -κι ο καρχαρίας Φορ αχ να ‘χε έναν καθρέπτη- κομμάτια ψάρια νομίζουνε πως κολυμπούν ακόμα Η ώρα της πέψης τώρα στη γαλάζια κρύπτη… [σελ. 57] από το βιβλίο…
[…] τα φτερωτά τούτα πλάσματα έχουν τους δικούς τους απαράβατους κανόνες πάντοτε να κοιτούν μπροστά, ποτέ ξοπίσω. να προβλέπουν πάντοτε όλες τις απόρροιες του ανθρώπινου πάθους, ποτέ όμως τις αιτίες. να ξαίρουν τα πάντα για την ανθρώπινη κατάσταση, όμως να μην κατανοούν τίποτε από τη φύση της. να βλέπουν τα κατάβαθα στα πράγματα όλα…
Βάλσαμο στους ονειρευτές μιας άλλης πορείας Σαν σε καλεί το αξομολόγητο να ειπείς τη λέξη που ανάπαψη θα φέρει στη νυχτιά του, ρούχο λευκό για να φορέσει πάλι και τη χαμένη του αγνότητα να βρει ξανά πες την, γιατί ανάβλεμμα θα ‘ναι η λέξη ετούτη στα γαληνά τα όνειρά του τα παλιά. …
ΘΕΡΙΝΗ ΠΛΗΞΗ στο γράμμα πήζει αργά το βουλοκέρι και το μελάνι δύσκολα στεγνώνει η αγωνία μου κάθε μέρα μεγαλώνει- η καρδιά μου δεν χτυπά το καλοκαίρι. ο ήλιος κρύβεται το μεσημέρι κι από την νύχτα λείπει το φεγγάρι. η δυστυχία θα μ’ έχει συνεπάρει- η καρδιά μου δεν χτυπά το καλοκαίρι μαραίνεται…
Τον ήλιο τον ζωγραφίζει χωρίς ακτίνες -μόνο δύο μάτια Και το φεγγάρι με δύο κουκίδες Γκρίζο μολύβι και χέρι σταθερό Μένει μετέωρο μόνο στις κουρτίνες Τι να τις κάνει -έτσι που κρέμονται αριστερά και δεξιά λίγο ταιριάζουν. Όχι σαν του σπιτιού μας λέει τις κουρτίνες Όπως τις θέλω εγώ -με δυό γραμμές Για να κρεμιέται…
Ν’ ανταποκρίνονται οι λέξεις σε έννοιες; Τέτοιο μπέρδεμα! Ούτε μεταφορές, ούτε παρομοιώσεις. Να αυτοαναφέρονται. Οι λέξεις να είναι έννοιες χωρίς αναφορά. Η αναφορά είναι άστατη προσωπική. Δεν είναι ήχος. Ο ήχος δεν αναφέρεται σε τίποτα έξω απ’ αυτόν. Οι ήχοι δεν είναι μεταφορές ή παρομοιώσεις. Όταν οι λέξεις θα είναι μόνο ήχοι, ο…
Κάποτε Κάποτε ταξιδεύει ο αέρας φέρνοντας μακρινές ειδήσεις από αχανείς χώρες κάποτε ταξιδεύει η σκιά του ανέμου με αναμμένη ταχύτητα στο ρελαντί κι οι λέξεις παίρνουν θέση μπροστά στο πληκτρολόγιο σε μια οθόνη που αναβοσβήνει χαιρετίσματα από το Υπερπέραν σε αυλές στρωμένες με ομοούσια τραπέζια αποχαιρετισμών Αθήνα, 4 Ιανουαρίου 2019 (σελ.…
[..] Ζει με την Ομορφιά η Μελαγχολία – την Ομορφιά Που πρέπει να πεθάνει. Και τη Χαρά που πάντα Το χέρι στα χείλη της έχει κι είναι έτοιμη να πει: αντίο. Εκεί κοντά της Ηδονής ο πόθος – μα φαρμάκι γυρίζει Την ίδια στιγμή που αχόρταγα πίνει το μελίρρυτο στόμα. Α, ναι! Μες στο ναό…