κοιμότανε το κορίτσι μου στα χέρια μου ίσα που ανάπνεε σαν να καταλάβαινε που πάμε έκανε πολλούς σταθμούς το τραίνο στη Θήβα ανέβηκαν στρατιώτες στη Λειβαδιά γεωργοί και στην Αυλώνα ναύτες απ’ την Οινόη, την Χαλκίδα δεν κάπνιζαν στο βαγόνι μόνο στους διαδρόμους πυκνός καπνός ανέβαινε σαν θυσία στο σκοτάδι φτάσαμε το πρωί …
ομιλείτε χαμηλοφώνως αλλά ας αφήσουμε στην άκρη τις αυταπάτες τώρα είναι η εποχή που πρέπει να προσέχουμε τις συνομιλίες μας και ιδιαίτερα κατά τις ώρες αιχμής … σελ.43, εκδόσεις οδός Πανός, μαης 2006
… beware…of jealousy! It is the green-eyed monster, which doth mock the meat it feeds on. 3.3/167-9 pg 20 book compiled by Jane Armstrong the arden shakespeare thomson-learning,2001 british library library of congress
τέσσερις μέρες τον περιμέναμε να έρθει. την πρώτη μέρα δεν τηλεφώνησε επειδή είπε ότι δεν ήξερε πως ήμασταν ήδη εκεί, τη δεύτερη μέρα τηλεφώνησε και είπε ότι θα ερχόταν, αλλά δεν ήρθε, την τρίτη μέρα ήρθε στις δέκα το πρωί, ενώ ήμουν στην μπανιέρα, με σαπουνάδες στο κεφάλι μου, και μου ζήτησε να βγω αμέσως,…
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΔΟΤΡΙΑ ΑΣΗΜΙΝΑ ΧΑΣΑΝΔΡΑ Πώς καταλήγετε στην επιλογή των τίτλων των βιβλίων σας; Μιλήστε μας αναλυτικά για την κάθε φορά. Κάθε φορά κι αλλιώς: αλλάζουν οι συμπτώσεις κι οι συνθήκες, αλλάζω, αναμφίβολα, κι εγώ. Άλλοτε ο τίτλος προηγείται, δίνει στο υλικό την ώθησή του και το καθοδηγεί διαμορφούμενο. Άλλοτε έπεται, ως αναδρομική πλαισίωση…
Στη φάτνη των κτηνών Χριστός γεννάται χωρίς της Επιστήμης συνδρομή, η θεία φύσις κάνει για μαμμή κι ο δράκος, σαν αρνί, Θεός κοιμάται Αύριον, άντρας, σαν ληστής κρεμάται -Νέα του κόσμου θέλει οικοδομή- Σταυρό του δίνει ο Νόμος πληρωμή πλην άγιο φως στον τάφο του πλανάται Διάκοι του Βαάλ, δεν είναι δικός σας…
η μάνα μου σε κρεβάτι νοσοκομείου, μόνη μπλούζες χιόνι, γυαλιά μυωπίας και επισκεπτήριο τρεις με πέντε το φως στον θάλαμο κακοπληρωμένη νοσοκόμα πλησιάζω αργά κάνω πως δεν βλέπω το ρολόι η μάνα μου με ρωτάει: -τι λες: φεύγω τη σωστή ώρα: η φωνή μου βγαίνει απ’ το υπόγειο από στοίβες ξύλα, ένα λίκνο, άδεια ράφια…
η κορδέλα της ανατολής κρεμάστηκε στην πόρτα απ’ έξω η μυρουδιά της χρυσόσκονης σε αντιπαράθεση με των ώριμων μήλων και η συγκατάβαση του καιρού να λάμνει προσεκτικά προς το μέρος μου δίχως άλλο το νερό γαλήνεψε μπορείς να καθρεφτιστείς στον ήλιο και ενίοτε να τον παρασύρεις στην κάμαρά σου ένα πρωϊνό του Θεού [σελ.…
η πόλη μας θα ‘ν’ αστέρια και κρίνοι, τουλούπες καπνού και φτερά, ο ίσκιος μιας χουρμαδιάς στη σελήνη, μια κρήνη, η πατημασιά μιας γαζέλας στην άμμο, τα γέλια στη σιγαλιά, η φεγγαροντυμένη κόρη να περπατά στο μέσον της λίμνης, Ουριήλ με μυριάδες φτερά να κατεβαίνουν στρατός και να πίνουν απ’ τα ουράνια νερά, κομήτη ουρά,…
καταλλαγή ανάμεσα στα φύλλα της πορτοκαλιάς η χλωρή σκιά όχι σαν απειλή η έλευση η αναχώρηση η έλευση μια συντροφιά το χαμένο μελλίσι που δεν χάθηκε ποτέ. [σελ. 37] α’ έκδοση, ύψιλον 2008 εξώφυλλο – έργο του Κώστα Πανιάρα