ήτοι η άλλη όχθη του ΑΝΔΡΕΑ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΥ … Ώ υπερωκεάνιον τραγουδάς και πλέχεις θαρρώ πως τα ταξίδια μας συμπίμπτουν. το έξοχο αυτό επιφώνημα, μεγεθυνόμενο επ’ άπειρον φαίνεται να είναι ο ούριος άνεμος που διαπνέει το “πολλές φορές την νύχτα”. … ο εφευρέτης της μελαγχολίας μάς αποκαλύπτει που βρίσκεται ο δρόμος για τη σκοτεινή πόλη Άρμαλα…
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΠΟΥΣ κάθε στιγμή απλώνει τα δίχτυα του ένα νικηφόρο παρόν και το κοιτάζουν με δέος άνθρωποι άλλων εποχών, περασμένων και μελλοντικών ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ, η γραμμή του Ορίζοντος, ΕΣΤΙΑ … γεμάτη σκόνη η Φθιώτιδα τούτο το καλοκαίρι κι αλλού πλημμύρες. σου γράφω αναπνέοντας το ξερό τοπίο. δε φαίνεται η θάλασσα, μα είναι κοντά. σ’ αγαπώ…
JAMES MERRILL (μια ανανέωση) χρησιμοποίησα κάθε τέχνασμα για να σε συγκινήσω, ψέματα, κόπωση, ακόμη κι αυτό το πάθος μα τώρα βλέπω μόνη λύση τον οριστικό χωρισμό. προσθέτω πως είμαι πρόθυμος να επωμισθώ την ευθύνη. συγκατανεύεις. ο φθινοπωρινός αέρας ξαφνικά δυναμώνει, αγριεύει ένα καθαρό βάζο με ξερά φύλλα δονείται ασταμάτητα. κοιτάζουμε αμίλητοι. όταν μιλάω και πάλι…
την ώρα που μισάνοιγαν τα πρώτα ρόδα της αυγής ένα τραγούδι μακρυνό, στα πέρατα του δρόμου ήρθε και πέρασε σιγά, σα να μην άγγιξε στης γης απ’ το παράθυρό μου κ’ έτσι, όπως ξύπνησα με μιας, μεσ’ απ’ τον ύπνο το βαθύ σα μαγεμένος γύρισα στον ήχο το κεφάλι κ’ είπα πως ήταν η ψυχή…
… στην τραπεζαρία δεν κάθεται κανένας στην είσοδο ακούω πατήματα κάποιος χτυπάει στην πόρτα ντανγκ-ντανγκ το ρολόι του τοίχου χτυπάει μεσάνυχτα – ώρα για να βγούνε τα φαντάσματα απ’ το παράθυρο βλέπω τον τρούλο της Αγίας Σοφίας στο βάθος σε κάποια απόσταση δυο κυπαρίσσια σκύβουν λυπημένα τα κεφάλια τους … σελ. 18 ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1996
ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΦΕΡΗ είδα τον Σεφέρη στον ύπνο μου να μ’ έχει αγκαλιά (στο μονόκλινο κρεβάτι μου) το πρόσωπό του μου ‘δινε κουράγιο ήταν χοντρούλης και αμίλητος φοβόμουν πως θα ξυπνήσει ο πατέρας μου και θα με πιάσει στα πράσα να κοιμάμαι μαζί του του ψιθύρισα τον πρώτο στίχο ενός ποιήματός μου: “καπνίζω…
Γράφει σε κάποιο κείμενο του: “Ο πνευματικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι φανατικός.” σελ. 40, παραΚείμενα τόμος 12, ΕΥΘΥΝΗ – ιούνιος 2002
viii. stop, now you’re happy and notice what it feels like – don’t stop, but continue to whirl, a gentle tornado, across the flooded rockpool … happiness is not a thing to sit tight upon, locked to your home like an anchorite against the breaking migraine of the waves … pg. 71 THE POETRY REVIEW,…
16. είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες όταν τανοίγω βλέπω εμπρός ό,τι κι αν τύχει όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ό,τι ποθώ σελ. 199 ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ ΕΣΤΙΑΣ – Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΣ Α.Ε. επιμέλεια ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΗ 1989
γυμνή κλείδα βάφει χαλίκια στον ώμο όπως κοιτάς ίσια στην καρδιά καπνισμένο ελάφι ραγδαίον ναύτες που τραγουδούν της κόμης πρεμιέρες βροχή ενώ καταπίνουν ονόματα νέφη άγρια μόνη για να μιλούν βουτηγμένες στην ώρα κορασίδες λιόφυλλα, νότες, μπαρουτοκαπνισμένες ώρες μιαν ημέρα σπάνια στη χλόη αγγίζω πέφτω γκρεμίζομαι χειλόπτερος κρουστή ανάσα στο χαλί μου που αν κρυφτώ…