ΤΟ ΠΑΛΑΙΟ ΣΠΙΤΑΚΙ απόχτημα με γονική μέριμνα … προτού ο Σειληνός αφανίσει ολόκληρη την Πολιτεία δεν υπάρχουν νόμοι παρά υστερία στον κάμπο που με ξυπνάει αβίαστα φεύγω με το χέρι στα κλειδιά. σελ. 35 ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ 2022
Και πάλι έξω απ’ το σώμα μου μελετώντας το ξένος τον ξένο Να το ταιριάζω σε χρώματα πολλά να σου μαδώ τα φύλα ΑΓΡΑ, φλεβάρης 2000
… περνώντας απ’ τη γειτονιά με μια είδηση στο χέρι από στόμα σε στόμα ακόμα λιγότερο. περίμενε … αγραμματοσύνη. περασμένα ξεχασμένα … σελ. 30 ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 1996
ΒΥΘΟΙ … δρασκελίσαμε τη βάρκα και πατούσαμε πάνω στην άμμο του βυθού … σελ. 56 ΑΓΡΑ 1995 επιμέλεια, έκδοση: Σταύρος Πετσόπουλος
εξήγησες τη σεξουαλικότητα των αυτοκρατοριών … περιμένοντας τ’ απολιθώματα να σχηματιστούν αρχείο ΔΕΛΕΑΡ – ΑΣΗΜΙΝΑ ΑΝΤ. ΧΑΣΑΝΔΡΑ μτφ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ – ΡΟΥΚ
… vessels on the bay carry raving gargoes of starlight out to sea waves snap their fingers and bring webs of fog to the heart which has missed its target the night discovers who it is stole the darts of the sky and flung them in the sea … pg. 45 ΔΕΛΕΑΡ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Α’ ΤΕΥΧΟΣ…
εξαρτάται πάντοτε η κάθε άποψη σε πόσα ακρογιάλια χρειάστηκε να γίνεις _Είδωλο. τα κτίσματα μιας απέραντης παιδικής ηλικίας και ακτής σημαίνουν το πώς θα αντικρίσεις τα εξήντα τετραγωνικά της ευτυχίας σου. φυσικά δεν ξεχνάς την επίσης δόκιμη ιστορία που διαπραγματεύεται την Ανατομική περασμένα μεσάνυχτα, πρέπει να μιλήσουν οι αδυναμίες στα εφικτά του παρόντος για μια…
ι ύπνος σιγή και πάλιν τα χωράφια την θάλασσαν τον αέρα γεμίζουσι και τας πόλεις με κρότον ποίμνια και λύραι ια’ εις του σπηλαίου το στόμα ιδού προβαίνει ο μέγας λέων τον φοβερόν λαιμόν τετριχωμένον βρέμων τινάζει σελ. 128 ΩΔΑΙ 1-20 ερμηνευτική έκδοση Μ.Γ.Μ. ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ “ΕΣΤΙΑΣ” Ι. Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ και ΣΙΑΣ Α.Ε. τρίτη έκδοση…
All our operators are busy You are moving forward in the queue Your call is important to us … I know I need a small vacation … And I need you more than want you All our operators are writing poetry … And I want you for all time pg. 7 POETRY NEWS, AUTUMN 2016…
ΙΙ … “Ω μικρό Σύννεφο” είπε η παρθένα, “σε διατάζω να μου πεις γιατί παραπονιέσαι που σε μια ώρα σβήνεις θα σε αναζητήσουμε τότε και δεν θα σε βρούμε, Ω η Θελ είναι σαν εσένα Σβήνω – μα παραπονιέμαι και τη φωνή μου δεν ακούει κανείς” … “Ω παρθένα, δεν ήξερες πως τ’ άλογά μας…