μικρός οδηγός φιλοσοφίας μέσα στο φως τα πράγματα είναι όπως είναι χωρίς συγκρίσεις, χωρίς βελτιώσεις δεν υπάρχει κάτι που πρέπει ν’ αλλάξει, ούτε κάτι άλλο να το συμπληρώσει. μέσα στο φως, μόνο, είναι τα πράγματα έτσι. δεν χρειάζεται να αισθάνεσαι πως θυμάσαι, γιατί με τα μάτια όλα τα πράγματα εφορμούν εισβάλλουν παντού χωρίς…
στον Κήπο της Εδέμ ό, τι θυμάμαι είναι ένα παλίμψηστο από Καθαρές Δευτέρες. μισοτελειωμένα γεύματα, λεκιασμένα τραπεζομάντιλα, ακρωτηριασμοί μικρής κλίμακας. γεννηθήκαμε Αύγουστο. σελήνη δεκατεσσάρων ημερών. ο αδερφός μου κι εγώ. ο πατέρας καθοδηγεί αυστηρά το χαρταετό του αδερφού, μπλε μπουφάν, ενώ εγώ, κόκκινο μπουφάν, μπήγω βαριεστημένα τις σόλες μου στη γη. έτσι…
η φυσαρμόνικα σου λένε, ξέχνα την τη φυσαρμόνικα, ποιος παίζει τώρα τέτοια πράγματα, κι εξάλλου ερασιτέχνης ήτανε, και μάλιστα στην Κατοχή. έχεις σωρούς φωτογραφίες. τα ρούχα του. και τα παπούτσια τα καφέ. εγώ επιμένω για τη φυσαρμόνικα. τον έμαθαν παιδί στη Λήμνο οι Γερμανοί -ήτανε, λένε, ο χαϊδεμένος τους. κι έπαιζε κάτι σκοπούς…
Μικρό χωνευτικό ποίημα για τον Φορ …ο καρχαρίας Φορ λιμπίζεται σκίζει τα νερά ένα κοπάδι ψάρια χώνεται στο ανοιχτό του στόμα -κι ο καρχαρίας Φορ αχ να ‘χε έναν καθρέπτη- κομμάτια ψάρια νομίζουνε πως κολυμπούν ακόμα Η ώρα της πέψης τώρα στη γαλάζια κρύπτη… [σελ. 57] από το βιβλίο…
[…] τα φτερωτά τούτα πλάσματα έχουν τους δικούς τους απαράβατους κανόνες πάντοτε να κοιτούν μπροστά, ποτέ ξοπίσω. να προβλέπουν πάντοτε όλες τις απόρροιες του ανθρώπινου πάθους, ποτέ όμως τις αιτίες. να ξαίρουν τα πάντα για την ανθρώπινη κατάσταση, όμως να μην κατανοούν τίποτε από τη φύση της. να βλέπουν τα κατάβαθα στα πράγματα όλα…
Βάλσαμο στους ονειρευτές μιας άλλης πορείας Σαν σε καλεί το αξομολόγητο να ειπείς τη λέξη που ανάπαψη θα φέρει στη νυχτιά του, ρούχο λευκό για να φορέσει πάλι και τη χαμένη του αγνότητα να βρει ξανά πες την, γιατί ανάβλεμμα θα ‘ναι η λέξη ετούτη στα γαληνά τα όνειρά του τα παλιά. …
ΘΕΡΙΝΗ ΠΛΗΞΗ στο γράμμα πήζει αργά το βουλοκέρι και το μελάνι δύσκολα στεγνώνει η αγωνία μου κάθε μέρα μεγαλώνει- η καρδιά μου δεν χτυπά το καλοκαίρι. ο ήλιος κρύβεται το μεσημέρι κι από την νύχτα λείπει το φεγγάρι. η δυστυχία θα μ’ έχει συνεπάρει- η καρδιά μου δεν χτυπά το καλοκαίρι μαραίνεται…
Τον ήλιο τον ζωγραφίζει χωρίς ακτίνες -μόνο δύο μάτια Και το φεγγάρι με δύο κουκίδες Γκρίζο μολύβι και χέρι σταθερό Μένει μετέωρο μόνο στις κουρτίνες Τι να τις κάνει -έτσι που κρέμονται αριστερά και δεξιά λίγο ταιριάζουν. Όχι σαν του σπιτιού μας λέει τις κουρτίνες Όπως τις θέλω εγώ -με δυό γραμμές Για να κρεμιέται…
Ν’ ανταποκρίνονται οι λέξεις σε έννοιες; Τέτοιο μπέρδεμα! Ούτε μεταφορές, ούτε παρομοιώσεις. Να αυτοαναφέρονται. Οι λέξεις να είναι έννοιες χωρίς αναφορά. Η αναφορά είναι άστατη προσωπική. Δεν είναι ήχος. Ο ήχος δεν αναφέρεται σε τίποτα έξω απ’ αυτόν. Οι ήχοι δεν είναι μεταφορές ή παρομοιώσεις. Όταν οι λέξεις θα είναι μόνο ήχοι, ο…
Α.Χ. Πότε ήταν η πρώτη στιγμή που αντιληφθήκατε ότι πρέπει να γράψετε ποίηση; Π.Λ. Όταν είχα πια συγκεντρώσει αρκετά ποιήματα και βρήκα κι έναν τίτλο για τη συλλογή και θεώρησα ότι αυτό είναι μια προσπάθεια, ποιητική. A.Χ. Πόσο χρόνο σας πήρε να γράψετε την «Αφήγηση» το βιβλίο που εμπιστευθήκατε στην εκδοτική εταιρεία Κέδρος. Π.Λ. Όχι…