ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΛΟΚΥΡΗΣ – ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΑΡΙΘΜΩΝ

… εκείνη τη στιγμή – ή έστω κάποια άλλη στιγμή, εν πάσει περιπτώσει, εκείνης της εποχής – πρωτοσκέφτηκα το επάγγελμα που σιωπηλά διά βίου θα ακολουθούσα. φαινομενικά ευπρεπές, μετρίως προσοδοφόρο πιθανώς, αλλα διαμπερές και ελπιδοφόρο Στέλεχος της γεωγραφικής υπηρεσίας. …   από το οπισθόφυλλο, εκδόσεις ΑΓΡΑ, 2001

ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ – ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

… συ θά χεις μάτια γαλανά, θα σε φυλάω από ματιά κακή κι από κακόν καιρόν τη νύχτα θα σηκώνομαι κι αγάλια θα νυχοπατώ δεν είσαι εσύ για το σταβρό. … εδώ η Παναγιά μιλά για το όραμα του Αγγέλου   ο Κ. Βάρναλης έζησε στην Ελλάδα από το 1884 έως 1974  

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ – ΑΙΩΝΑΣ ΠΟΛΛΑΠΛΟΤΗΤΑΣ

… τόσα λόγια, τόσες χειρονομίες, τόσα πρόσωπα μέσα μου που πια δεν ειμ’ εγώ… άνθρωποι μεγαλόψυχοι ή τιποτένιοι, ανυπεράσπιστοι ή δυνατοί, αφήνοντας ο ένας μέσα στον άλλον, όλα όσα του έδωσε ή του αρνήθηκε. …συλλογιέμαι καμμιά φορά τους ανθρώπους που γνώρισα…   Γεννήθηκε το 1922 και έφυγε χίλια μίλια το 1988

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ – ΑΓΑΠΗ ΣΑΝ ΑΚΟΛΑΣΙΑ

– έχεις ένα πρόσωπο – καθαρό. η φωνή του είχε τον αιφνίδιο ήχο της χορδής που σπάζει. πλησίασε πιο πολύ, κόλλησε πάνω μου, ρόγχαζε. τον έσπρωξα μα εκείνος είχε γαντζωθεί πάνω μου – άφησέ με. σ’ αγαπώ. σ’ αγαπώ. μ’ έπιασε πανικός και πάτησα τις φωνές και τραβιόμουν να φύγω κι ο Πεισίστρατος με κρατούσε…

LORD BYRON – ΑΣΜΑ ΙΙ

80. δυνατά ηχούσε ο αλαφρός αναβρασμός της ακτής συχνά άλλαζε τόνο, μα ίδια έμενε η Μουσική κι άχρονα πώς το ρυθμικό κουπί αντιλαλούσε και γλυκά κάθε παφλασμός πώς μουρμουρούσε της παλίρροιας η Βασίλισσα έλαμψε σαν να τους καλοδέχτηκε…   σελ. 231, Ανθολογία Ρομαντικών Ποιητών, Κέδρος 2021 εισαγωγή Μαρία Σχοινά επιλογή – μτφ. Ευτυχία Παναγιώτου  …

ΘΑΝΑΣΗΣ ΔΡΙΤΣΑΣ – TO MY PERSONAL ANGEL

…πήραμε όμως τα πράγματα από την αρχή, Αρχάγγελε, και ίσως αυτό σε κάνει να νοιώθεις άβολα μαζί μου. μήπως είσαι ο ύπνος που τη μικρή ζωή μας περιζώνει Άγγελε, όπως γράφει ο Σαίξπηρ στην Τρικυμία. είμαστε φτιαγμένοι απ’ των ονείρων την ύλη και τη μικρή ζωή μας ύπνος την περιβάλλει…   σελ. 9, εκδόσεις ΔΕΛΕΑΡ…

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΡΟΝΑΣ – ΕΜΕΙΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ

κοιμότανε το κορίτσι μου στα χέρια μου ίσα που ανάπνεε σαν να καταλάβαινε που πάμε έκανε πολλούς σταθμούς το τραίνο στη Θήβα ανέβηκαν στρατιώτες στη Λειβαδιά γεωργοί και στην Αυλώνα ναύτες απ’ την Οινόη, την Χαλκίδα δεν κάπνιζαν στο βαγόνι μόνο στους διαδρόμους πυκνός καπνός ανέβαινε σαν θυσία στο σκοτάδι   φτάσαμε το πρωί  …