ΙΙΙ επί πέντε ώρες ο Γιατρός Ινεότης δεν σήκωσε το κεφάλι και κοίταζε τα χέρια του. απότομα σήκωσε το κεφάλι. οι άγγελοι μαζεμένοι στην ανοιχτή πόρτα να τον κοιτάζουν. άγγελοι είναι όλα εκείνα που δεν θα πει και δεν θα βρει και δεν θα γνωρίσει δε χωρούν σ’ ολόκληρη τη βασανισμένη του ζωή και δεν…
αιχμάλωτος της στιγμής δραπέτης του θείου μεγαλείου της απόκληρος της παραδείσιας ντροπής μου σκόρπιο κορμί σ’ άγονη γη υποκλίνομαι σελ. 20 ΤΡΑΥΜΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ 2021 www.petrostsapilis.gr
… blind as a thread of water … lonely beyond on silence and humming this to children … published in Poem-a-Day on May 1, 2022 by the ACADEMY of AMERICAN POETS
… Κύριε, όχι μ’ αυτούς. Ας γίνει αλλιώς το θέλημά σου. 11 Σεπτέμβρη ’41 σελ. 192 ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΔΕΚΑΤΗ ΟΓΔΟΗ ΕΚΔΟΣΗ ΙΚΑΡΟΣ 1994
I open the window see electricity bleach the sky in far off codes of silence the air is static pent with hear I lie watching the curtains light up in morse as if a lighthouse dashes out rays of warning I listen for sound but it keeps its distance and a weight of water holds…
… 2 πολλές φωτιές με ζώσανε και γω δε λέω “σώνει!” κι ήρθε τ’ αγέρι για δροσιά κι αυτό μου τις φουντώνει … 10 κόκκινη πέτρα του γιαλού και δροσερό κοχύλι ήθελα κάτι να σας πω για τα δικά της χείλη … σελ. 422 ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΗΣ “ΕΣΤΙΑΣ” Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ και ΣΙΑΣ Α.Ε.…
είμαι στημένος στην ουρά και περιμένω περιμένω τί; … σελ. 27 ΔΕΛΕΑΡ τχ 7, 2004-2005 -διπλό τεύχος- Νάνος Βαλαωρίτης, Ανδρέας Εμπειρίκος με ανέκδοτα χειρόγραφα ποιήματα τους και σημειώσεις
… θυμάμαι το πέταγμά της ανάμεσα στα δέντρα τα λεπτά της δάχτυλα από πορσελάνη το ξαφνικό τίναγμα του κεφαλιού της προς τα πίσω σαν να μετατόπιζε τον αέρα μερικά εκατοστά προς το μέρος της … σελ. 59 16 ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ “ΘΕΑΤΡΟ ΠΡΑΞΗ” 1997 γεννήθηκε στον Πειραιά όπου και ζει. εργάζεται από το 1991 στην…
απάνω εις την γλυκιά θωριά σου εκείνη μαγευτική χλωμάδα είναι χυμένη στα φρύδια και στα χείλ’ είναι γραμμένη αγνή της παρθενιάς ταπεινοσύνη ο στοχασμός την κεφαλή σου κλίνει και η ψυχή σου με σέ μονάχα κραίνει και αν σηκώσεις τα μάτ’ αυτού προβαίνει αγγέλου αγάπη και ουρανού γαλήνη αν περπατείς, το μάτι ερωτεμένο εις όλα…
αυτός ο άνθρωπος είναι για ετούτον τον άνθρωπο όπως το ποντισμένο άγαλμα για το νερό ο αέρας για το απλωμένο ρούχο τα σώματά τους είναι χώμα και νερό του ίδιου κήπου έτσι σε γύρεψα κι έτσι σ’ αγάπησα: σαν τον αέρα που έσκισε το ρούχο σαν πέτρα φαγωμένη απ’ το νερό πάντως ο κήπος παραμένει…