ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΕΦΕΡΗ
είδα τον Σεφέρη στον ύπνο μου
να μ’ έχει αγκαλιά (στο μονόκλινο κρεβάτι μου)
το πρόσωπό του μου ‘δινε κουράγιο
ήταν χοντρούλης και αμίλητος
φοβόμουν πως θα ξυπνήσει ο πατέρας μου
και θα με πιάσει στα πράσα
να κοιμάμαι μαζί του
του ψιθύρισα τον πρώτο στίχο ενός ποιήματός μου:
“καπνίζω χωρίς να σταματήσω απ’ το πρωί”
του παραπονέθηκα για το επίθετό μου
ότι είναι μακρύ και άσχημο
μου είπε μονάχα:
“σ’ αγαπάει πολύ, εσένα σ’ έχουν αγαπήσει πολύ”
σελ. 29 ΚΕΔΡΟΣ 2000