είμαι μαύρο χορτάρι με ανθρώπινα πάθη
σε ποτάμι που στέρεψε
μ’ ένα άσπρο αγκάθι
να φωτίζει τα ρήγματα
τις βραδιές που πονούν οι νεκροί
κι ανασαίνουν στα μνήματα
είμαι ένα μικρό γαλάζιο όστρακο
που αναδύεται από τα βάθη των ωκεανών
η άμπωτη με φέρνει ξανά και ξανά
σε παλιούς γνώριμους κόσμους
ταξιδεύω με τα ρεύματα
στον ξεχασμένο Τόπο της Σιωπής
εκεί που τα ψάρια μιλούν με τα βράγχια
ερωτοτροπώ με τους ιππόκαμπους και τις δράκαινες
οι άνθρωποι δε με βλέπουν
ένα μικρό αιωρούμενο φύλλο είμαι
που δραπέτευσε απ’ το δάσος
παρατηρώντας τ’ αστέρια
για λίγο
κι επιστρέφει
δέντρο είμαι που ταξιδεύει στη θάλασσα
οι ρίζες μου απλώνονται προς τον ουρανό
και τα κλαδιά μου γαντζώνονται απ’ τα κύματα
να μη φύγω
δε φεύγω
διάφανος είμαι
για ν’ αντικρίζονται από μέσα μου
οι περαστικοί
όταν κινούμαι αλλοιώνονται οι ψευδαισθήσεις
δεν έχω μάτια
με τα φτερά μου προσπαθώ να δω
πού επιστρέφω
μωβ προσδοκία είμαι
ομοίωμα του εαυτού μου
σαρκικό
που γέρνει προς τα πάνω
ένα μικρό νεφέλωμα είμαι
σε παράλληλο σύμπαν
που μεταφέρει μηνύματα
η αέρινη μάζα μου ακτινοβολεί
στο χωροχρόνο των επτά διαστάσεων
δεν υπάρχω
είμαι.
/χειρόγραφο σημείωμα του ποιητή/
το ποιητικό αυτό παραλήρημα
το’ γραψα στις 21 Οκτωβρίου 2012
μεθυσμένος από ζωή
και το κυκλοφόρησα αρχές Φεβρουαρίου του 2013
σε 222 χειροποίητα αριθμημένα αντίτυπα
τα σχέδια που κοσμούν τις λέξεις
είναι της φίλης ζωγράφου Γεωργίας Παπαμιχαήλ
που την ευχαριστώ ιδιαιτέρως
υπογραφή Κ. Μάρκου
αριθμός αντιτύπου: 144
ΑΤΑΛΑΝΤΗ, ΕΚΤΟΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ