η ποίηση μοιάζει με ένα παιχνίδι και όμως δεν είναι.
το παιχνίδι φέρνει βέβαια τους ανθρώπους μαζί, έτσι όμως,
ώστε ο καθένας να ξεχνά τον εαυτό του. στην ποίηση
αντίθετα ο άνθρωπος συγκεντρώνεται στο θεμέλιο τού Ώδε-είναι του.
αποκτά εκεί την ησυχία – όχι βέβαια την φαινομενική ησυχία
της απραξίας και του στοχαστικού κενού, παρά εκείνη
την απέραντη ησυχία, όπου όλες οι δυνάμεις και οι συσχετισμοί
κινούνται.
βλ. την επιστολή στον αδελφό του της 1ης Ιανουαρίου 1799
σελ. 67 εκδόσεις ΥΠΕΡΙΩΝ, 1997
εισαγωγή – μετάφραση: ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΑΔΡΑΣΤΟΣ
Αριθμ. δίγλωσσης έκδοσης 9