αυτός ο άνθρωπος είναι για ετούτον τον άνθρωπο
όπως το ποντισμένο άγαλμα για το νερό
ο αέρας για το απλωμένο ρούχο
τα σώματά τους είναι χώμα και νερό
του ίδιου κήπου
έτσι σε γύρεψα κι έτσι σ’ αγάπησα:
σαν τον αέρα που έσκισε το ρούχο
σαν πέτρα φαγωμένη απ’ το νερό
πάντως ο κήπος παραμένει
άκαρπος όμως κάθε πρωί
βρίσκει το χώμα νοτισμένο
ο κήπος περιμένει.
σελ. 17 16 Νέοι Έλληνες Ποιητές
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ ¨ΠΡΑΞΗ”
ΑΘΗΝΑ 1997