απάνω εις την γλυκιά θωριά σου εκείνη
μαγευτική χλωμάδα είναι χυμένη
στα φρύδια και στα χείλ’ είναι γραμμένη
αγνή της παρθενιάς ταπεινοσύνη
ο στοχασμός την κεφαλή σου κλίνει
και η ψυχή σου με σέ μονάχα κραίνει
και αν σηκώσεις τα μάτ’ αυτού προβαίνει
αγγέλου αγάπη και ουρανού γαλήνη
αν περπατείς, το μάτι ερωτεμένο
εις όλα τα γλυκά κινήματά σου
της ψυχής το γλυκόγελο γνωρίζει
και αν στα χείλη φωνή στείλ’ η καρδιά σου
δροσιά παρηγοριάς αυτή ραντίζει
μέσα σε κάθε στήθος πονεμένο.
σελ. 516, 517
από την
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
τέταρτη έκδοση συμπληρωμένη
βιβλιοπωλείον της “ΕΣΤΙΑΣ”
Ι. Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ και ΣΙΑΣ Α.Ε.
1708-1989
επιμέλεια: ΣΠΥΡΟΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ