ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΟΛΥΛΑΣ – ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ

απάνω εις την γλυκιά θωριά σου εκείνη μαγευτική χλωμάδα είναι χυμένη στα φρύδια και στα χείλ’ είναι γραμμένη αγνή της παρθενιάς ταπεινοσύνη ο στοχασμός την κεφαλή σου κλίνει και η ψυχή σου με σέ μονάχα κραίνει και αν σηκώσεις τα μάτ’ αυτού προβαίνει αγγέλου αγάπη και ουρανού γαλήνη αν περπατείς, το μάτι ερωτεμένο εις όλα…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ – Ο ΚΗΠΟΣ

αυτός ο άνθρωπος είναι για ετούτον τον άνθρωπο όπως το ποντισμένο άγαλμα για το νερό ο αέρας για το απλωμένο ρούχο τα σώματά τους είναι χώμα και νερό του ίδιου κήπου έτσι σε γύρεψα κι έτσι σ’ αγάπησα: σαν τον αέρα που έσκισε το ρούχο σαν πέτρα φαγωμένη απ’ το νερό πάντως ο κήπος παραμένει…