ΣΤΗ ΓΛΩΣΣΑ της ποίησης σημασία έχει όχι μόνο
αυτό που βλέπεις (διαβάζεις) γραμμένο αλλά
και το άλλο που δεν βλέπεις γραμμένο. αυτό
που κάποτε ακούγεται σα δεύτερος ήχος στα ενδιάμεσα
των συλλαβών και των λέξεων -δεν είναι η σιωπή,
μη βιάζεσαι- είναι ο ήχος που αφήνουν οι λέξεις
όταν οι συλλαβές κι οι λέξεις τρίβονται- τα
κόκκαλά τους τρίβονται- η μία με την άλλη.
καμιά φορά ακούς λέξεις ολάκερες πίσω από το
πρώτο ηχητικό (ή εννοιολογικό) επίπεδο, που
συμπληρώνουν ή αντιμάχονται τις πρώτες. καμιά
φορά -σπάνια- πίσω από ένα ποίημα ή στα ενδιάμεσά
του ακούς καθαρά κάτι σαν ένα δεύτερο ποίημα-
η αίσθηση είναι παράξενη, ταράζεσαι τότε. κι
αυτό φυσικά δεν είναι ο αντίλαλος του πρώτου
ποιήματος. είναι ένα άλλο ποίημα, με μια δική του
συναρμογή συλλαβών και λέξεων, διαφορετικό απ’ το
πρώτο.
σελ. 40,41 ΚΕΔΡΟΣ 1990
τρίτη έκδοση