τα όνειρά μου
μνήμες πτήσεων
μνήμες της ζέστης
και του ολέθρου
αφήνεις κάτω τη βεντάλια
κι ο αέρας αργοπεθαίνει
μέσα μας
τα όνειρά μου
σκόνη από την εποχή
του ματιού
μνήμες σοφίας
σ’ ένα καράβι πυκνό
στη θάλασσα
που αργοσαλεύει
μέσα μας
(1996)
σελ. 36 16 ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ “ΠΡΑΞΗ”
ΑΘΗΝΑ 1997