την ώρα που μισάνοιγαν τα πρώτα ρόδα της αυγής
ένα τραγούδι μακρυνό, στα πέρατα του δρόμου
ήρθε και πέρασε σιγά, σα να μην άγγιξε στης γης
απ’ το παράθυρό μου
κ’ έτσι, όπως ξύπνησα με μιας, μεσ’ απ’ τον ύπνο το βαθύ
σα μαγεμένος γύρισα στον ήχο το κεφάλι
κ’ είπα πως ήταν η ψυχή κάποιου παιδιού που έχει χαθεί
και με θυμόταν πάλι…
την άκουγα μες στο στρατί παθητικά να περπατή
και, σαν εχάθη, βάρυναν αργά τα βλέφαρά μου
και δάκρυσαν τα μάτια μου, χωρίς να ξέρω το γιατί
-μπορεί κι απ’ τη χαρά μου…
σελ. 349, 350
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ (1708-1989)
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΝ ΤΗΣ “ΕΣΤΙΑΣ”
Ι.Δ. ΚΟΛΛΑΡΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΣ Α.Ε.
επιμέλεια: Σπύρος Κοκκίνης
-τέταρτη έκδοση συμπληρωμένη-