γυμνή κλείδα βάφει χαλίκια στον ώμο
όπως κοιτάς ίσια στην καρδιά
καπνισμένο ελάφι ραγδαίον
ναύτες που τραγουδούν της κόμης πρεμιέρες
βροχή ενώ καταπίνουν ονόματα νέφη
άγρια μόνη
για να μιλούν βουτηγμένες στην ώρα κορασίδες
λιόφυλλα, νότες, μπαρουτοκαπνισμένες ώρες
μιαν ημέρα σπάνια στη χλόη
αγγίζω πέφτω γκρεμίζομαι
χειλόπτερος κρουστή ανάσα στο χαλί μου
που αν κρυφτώ δένω κόμπους στο στομάχι
φλοίδα Κυριακής κύματα παράκτια
όλο εγώ αδιάφορη παρανοημένη
εμμονές που δεν μπορώ και δεν, αργώ πολύ, ασήμι
δέρμα έγνοια κατακυρθμεύει για πάντα
να μη μιλήσω, η Ερημίων.
από το βιβλίο της
Στις λίμνες ενός αλλόκοτου Τζιακομέττι
δ’ έκδοση αναθεωρημένη
εκδόσεις ΑΝΑΤΟΛΙΚΟΣ, 2021
-ποίημα οπισθόφυλλου-
www.anatolikos.gr
ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ
βιβλιοπωλείο CUBE – στοά Λέκκα Σύνταγμα