[…]
τα φτερωτά τούτα πλάσματα έχουν τους δικούς τους απαράβατους κανόνες
πάντοτε να κοιτούν μπροστά, ποτέ ξοπίσω.
να προβλέπουν πάντοτε όλες τις απόρροιες του ανθρώπινου πάθους, ποτέ όμως τις αιτίες.
να ξαίρουν τα πάντα για την ανθρώπινη κατάσταση, όμως να μην κατανοούν τίποτε από τη φύση της.
να βλέπουν τα κατάβαθα στα πράγματα όλα του ανθρώπου, κατόπιν όμως να λησμονούνε.
πάντοτε νάναι σιμά στην καρδιά των πραγμάτων, ποτές τους όμως να μην μπαίνουν μέσα.
ιδού λοιπόν γιατί τα Χερουβείμ, ποτές δεν θα γεράσουν.
[…]
τχ 2 δέλεαρ, περίοδος Α’, Μάρτιος 2001 [σελ.40]
[μτφ- Γιώργης Βύρων Δάβος]