“…γιατί κανείς, κανείς δεν θέλει να τον λησμονούνε” Τζένη Μαστοράκη … κάποτε είπα θα πετάξω εκείνα που δεν μου έμοιαζαν κάποτε είπα θ’ αρνηθώ, ό, τι δεν είναι δικό μου τώρα ξυπνάω στο κέντρο της πόλης από τους ήχους των βημάτων στο πλακόστρωτο. … λεπτά φορέματα επιλέγω να φοράω και αρώματα που δεν θυμίζουνε στιγμές…
DetailsΣΥΝΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΡΙΑ ΑΣΗΜΙΝΑ ΧΑΣΑΝΔΡΑ Α.Χ.: η παγκοσμιοποίηση έχει ανατρέψει την ελληνική και διεθνή συγγραφική πραγματικότητα, αν δεν έχεις φορητό υπολογιστή, μέηλ, μπλογκ ή έστω τη στοιχειώδη γνώση να χειρίζεσαι ηλεκτρονικά το προφίλ σου, θεωρείσαι “βλάχος” να μοιράζεις το έργο σου σε φωτοτυπίες, …και χαρτοπετσέτες! τι έχετε να μας πείτε μια και…
Details… she touches my shoulder, I look up from words, people, towns, dusty roads, intrigues, to not words but word, which is her way. … pg. 16 AMBIT ISSUE 204, SPRING 2011 EDITED BY MARTIN BAX WITH HENRY GRAHAM
Details… τι ωραία που της εκράταγε το χέρι! τι ωραία κορμοστασιά, τι λεβεντιά στο σώμα και στην ψυχή! … σελ. 235 ΤΑ ΧΑΪΜΑΛΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΜΑΤΩΝ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, 2012 ΕΙΣΑΓΩΓΗ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΤΡΟΜΑΝΩΛΑΚΗΣ
Details… almost done he says you ok if if if if yes if yes if and if you think it could be a bird it could be although it could be the ringtone of the smartphone someone in the adjacent booth to mine left on in locker 5 which was not silenced which can from…
Detailsαφιερώνεται στον Καρίμ γνώρισες τα βάθη και την άπλα και το άτιτλο και πέρασες βουβός στο πράσινο μέσα της υδατογραφίας επίπεδες δέσμες τα μάτια σου των καρφιών ο πόνος στα πορτόνια μετριέται ο χρόνος κι αναρωτιέσαι γιατί δεν έχει αέρα πολύ στα πέτρινα μαξιλάρια των βράχων (ο τίτλος του ποιήματος αναστροφή του pillow) φλεβάρης 1997…
Detailsστης νύχτας το ελάχιστο ξανά λέξεις σεπτές μές από φώτα και σκιές προγονικές πλοηγώντας τι άλλο μου μένει παρά να στραφώ πλησίστιος μα κι αργός αναίμακτος μα πορφυρός στην αγκαλιά σου πάλι λευκή σελίδα εσύ μονάχα εσύ το ξέρεις πως αν τη μάχη μου μαζί σου προσδοκώ να τη κερδίσω κι όχι σαν τους πολλούς…
Detailsτα όνειρά μου μνήμες πτήσεων μνήμες της ζέστης και του ολέθρου αφήνεις κάτω τη βεντάλια κι ο αέρας αργοπεθαίνει μέσα μας τα όνειρά μου σκόνη από την εποχή του ματιού μνήμες σοφίας σ’ ένα καράβι πυκνό στη θάλασσα που αργοσαλεύει μέσα μας (1996) σελ. 36 16 ΝΕΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ “ΠΡΑΞΗ” ΑΘΗΝΑ…
DetailsΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ ΣΟΥ δεν βγάζεις κουβέντα: ήρεμα και σταθερά επαναλαμβάνεις την ίδια κίνηση. δεν είναι φυσιολογικό, είναι μάλλον η αρχή των θαυμάτων. σελ. 41 ΚΕΔΡΟΣ 2003
Details
